5
Yorum
49
Beğeni
5,0
Puan
323
Okunma

Ne kadar uzun yaşarsan, o kadar belin bükülür,
Ömrün kışı yaklaştıkça yapraklar bir bir dökülür.
Düşen yaprak sahibini bekler sonsuz bir hasretle
Ve ayrılanlar kavuşur Mevlâ’dan gelen davetle.
Her doğan boyun eğerken yaradanın kararına
Toprak alır paresini, hasretle basar bağrına...
Günahıyla, sevabıyla kabûl eder evladını
Her gelene kucak açar, sormaz nâm’ını, adını...
Karışır toprak, toprağa üzerinde biter otlar
Sonun başlangıcıdır bu, yeniden başlar hayatlar.
Nuriye Akyol
Görsel alıntıdır.
5.0
100% (28)