Alışmak
Alıştım demek
Ne kadar acı vuruyor yüze
Sızlatıyor sol yanımı
Yakıyor inceden inceye

Diyorsa ki
Alışkınım diye dili
Bilin ki acı çekiyordur yüreği
Bastırılmış duyguların esiriyle

Seni
Ayan etmek
Nasıl kendime ihanetse
Alıştım dememekte aynı dengede

Açmasada
İçimde sessizce
Yeşeren taze çiçekler
Razıyım toprağında su taşımaya

Tükensede
Umudun iç kapısı
Beklerdi iç sesim sesini
Ayaklarım seni üşürken

Yapraklar
Dalında kıvrılarak titrerken
Yalancı çıkmazdı Kasım
Yaz’ı sırtından silkeleyip
Uzun gecelere tıkardı insanları

Alıştım ya tabi
Mezara girmiş bir sessizlikti bu
Ya cennetsin ya cehennem
Acizim zaten bunada alışkınım

Gülüyorum işte
Tutamıyorum kendimi
İyi niyetlime hayallerimie
Olup bitenlere gelip geçenlere
Gözlerim yaşaracak kadar gülüyorum

Alışkınım
Birazda şaşkınım
Bunca olup bitenden sonra
Yerimde kalan aklıma
Ve gösterdiğim sabrıma
Hatta kendime bile gülüyorum
Nasıl olsa alıştım alışkınım


...