Kimse bilmez kimselerin içini
Dolu olan dokunaklı sözlüdür
Kimsesizler sessiz taşır göçünü
Gözyaşları gizli, derin izlidir

Kara boya sürmek ile anya’ya
Geçmişin silinmez kaçsan da aya
Hasbel kader yalan olan dünyaya
Gözün açan ahirete sözlüdür

Yabaniye vatan olur semirler
Topraktan evrilir çıkar demirler
Başlangıcta bahar olan ömürler
Kimi kara kışlı kimi yazlıdır

Kimi üstte kimi altta kalsa da
İnsanoğlu ders çıkartıp alsa da
Yazıları farklı farklı olsa da
Kalem aynı kalem izi gizlidir

Çiçeğe ne deyim güle ne deyim
Özüne kurt giren dala ne deyim
İnsana ne deyim kula ne deyim
Dünya bile dönen iki yüzlüdür

Devran sürmesinler gönül kıranlar
İflah olmasınlar sırttan vuranlar
Bilâl-i yle aynı safta duranlar
Merhamet sahibi sulu gözlüdür ... Bilal Karaman (Bilâl-i)

Semir: yamaç, dağ silsilesi sıralı dağlar
Anya : geride kalan geçmiş zamanla ilgili iz