Eskimoların çığlığıdır içimdeki sancı
Kapitalizmin kaleleri bir bir yıkılırken
Ne rüyadır ki bu, böyle densiz böyle yalancı
Gördüm ki, para…
İmansız, dinsiz, kefensiz, hancı.

Çığlık ki, fecrin iniltisinden çok
İnsan aradım… İnsanın çok olduğu yerde insanlık yok
Kan pıhtısı güneşin esiri pırıldar
Azı dişini yitirmiş kurt, hırıldar
Telini kırmış, cazgırı çıkmış, kemancı.

Dudaklarıma vurulmuş kelepçe
Yüreğim kurşuna yurt edinmiş
Vuruldum, ben bende değilken kahpece.
Viran yüreğimde… Durmaz sızı, durmaz inilti.
Bu kelle bu yürek kimindi?

Özgürlük ölüm tarlalarında kokuşmuş mayın
Medeniyet ki, şairin dilinde ispat garibesi
yerküresinde çatlamış fay’ın
Çanları çalın,
Sizlerde durmayın
Çok ucuzdur bu işin, ruhu yok kellesi.

Kelemin irkilir gördükçe manda işgalini
Çizmekten yorulmuşum eşkâlini
Unutmuş insanoğlu yarını yok fani
Aranıyor yeni bir ruh yeni bir şemsiye
İnsanlık özgürlük hani?