Ne zaman bir tanem, düşünsem seni
Yollara vuruyor, kendini gönül
Bir türkü tuttursam, çok içten hani
Dillere vuruyor, kendini gönül

Kara sevda imiş, bunun meali
Gördünmü ey güzel, bendeki hali
Leyla’sın arayan, Mecnun misali
Çöllere vuruyor, kendini gönül

Bitmez ki yürekte, isyana nara
Kapanmıyor ondan, sine de yara
Gurbet dedikleri, uzak diyara
Ellere vuruyor, kendini gönül

Kesikse, gelmiyor, gönlün nasibi
Sevda nehrinin de, bilinmez debi
Hani sürüklenen, kuru dal gibi
Sellere vuruyor, kendini gönül

Gönül sağlamından dayak gerekte
Bildiğin yaparsın, biz görmesekte
Fırtına koparken, deli yürekte
Yellere vuruyor, kendini gönül

Gül kokusun alsa, koku salıyor
Dut yiyip te, hülyalara, dalıyor
Aklına geldikçe, bülbül oluyor
Güllere vuruyor, kendini gönül

Kara sevdalara, boyun eğdikçe
Lüzumsuz yeni bir sevda doğdukça
En güzel güfteyle, mızrap değdikçe
Tellere vuruyor, kendini gönül

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ