Güzelim yanımda, yine sen yoksun
Zavallı ruhumu, hüzün sarıyor
Sineme saplanan, zehirli oksun
Yüreğim girdaptan, çıkış arıyor
Zavallı ruhumu, hüzün sarıyor

Sığamam kabıma, öyle dardayım
Suçumu Tanrıya, istiğfardayım
Dertli bülbül gibi, ah-ı zârdayım
Benim haykırışım, neye yarıyor
Zavallı ruhumu, hüzün sarıyor

Gülüp gözlerime, bakarsın diye
Sevda ateşini, yakarsın diye
Bir sokak başından, çıkarsın diye
Gözlerim ufuğu, nasıl tarıyor
Zavallı ruhumu, hüzün sarıyor

Ateşe kahveyi, koyuyor musun
Yoksa bu saatte, uyuyor musun
Çok sevdim ben seni, duyuyor musun
Söz dolaşıp aynı, yere varıyor
Zavallı ruhumu, hüzün sarıyor

Her akşam masada, mumlar yakarken
Yokluğunda bile, hep sen kokarken
Pencere dibinden yola bakarken
Kimseler görmese, Mevlâ’m görüyor
Zavallı ruhumu, hüzün sarıyor

İçime sinmiyor, dışarı çıksam
Garip oluyorum, eğer ki teksem
Kahve yudumlarken, resmine baksam
Bakışın, gözlerin, hesap soruyor
Zavallı ruhumu, hüzün sarıyor

Lüzumsuz şarkılar, gelirken dile
Güzelim yokluğun, çileymiş, çile
Onlarla konuşsam, su versem bile
Koklayamadığın, güller kuruyor
Zavallı ruhumu, hüzün sarıyor

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ŞİİRDE GEÇEN SÖZCÜK

İSTİĞFAR : İşlenen haram, yapılan suç ve günahlardan dolayı, Allah’tan af dileme