Bahar cemreleri düşmüş tualine
Yağan karların ayazını unutturdu gönlüme
İnceden inceden nisan yağmurları indi
Maviye boyanmış gökyüzünden
Çiğdemler, zambaklar açtı patikalarda
Ağaçların yeşilliğine yuvalandı kuşlar
Bir özlem şarkısı düştü ıslak sokaklara
İstanbul radyosundan gelen keman sesleri
Sızım sızım sızlattı, ağlattı beni...

Orman içindeki evimizde bir sen eksiksin
Döner misin, unutur musun
Tualine yansıttığın mavi gülüşünle
Sıcacık bakışlarınla koşarak gelir misin?

Hatırladın mı; hamakta salladığım günleri
Mavi çerçeveli penceremizden
Ilık haziran akşamlarının mehtabında
Kahvelerimizi yudumlarken
Ateş böceklerinin ışıltılarına dalıp giderdik
Kayan yıldızlardan dilek tutardık
Gecenin geç saatlerine kadar demir atar
Fısıldaşırdık bin yıllık masalsı aşklar gibi
Saman yolundan narin yürüyüşlerle giderdik...

Şimdi sen uzaklarda, ben; beni bıraktığın yerde...

Zafer Direniş
...

Tablo: Tülay Sayılgan