Şiiriniz hüzünle hicranın ortasında kalmış bir insanın serzenişi gibi olmuş adeta..
Mısralar hatıralarımızda hasret ve hüznün yüreği nasıl dağladığını ortaya koymuşsunuz..
hatıraların ipekten örtüsünü şöyle bir kımıldatan,
yahut duyguların üzeri tozlanmış sayfalarına bir fiske kondurup,
cümle cümle, mısra mısra ortaya çıkaran,
basit gibi görünen fakat çok büyük bir işi başarmış eseriniz,
bizi aldı çok uzak mekanlara götürdü kıymetli dost..

Siz mukaddes bir ruhun özünü salıyorsunuz ruha,
bu fıskeyi konduruyorsunuz yüreğe, bu kıvılcımı bırakıyorsunuz kalbe.
mısralarınızı okuyunca kendimi o büyülü geçmişte ve mazideki canhıraş bir şekillde mücadele eden, aşk ve sevda iklimine götürdü..

şiirin ana teması bu dizelerde toplanmış gibi..
Hüznümün demi ile hicranımı karınca
Mum misali eridim bir Elif miktarınca..

Hüzün ve hicran o kadar büyük ki bir zerresi bile mum gibi erimeye yeterli oluyor diye düşünüyorum..
burada ki bir elif miktarı her ne kadar sizin mahlasınıza uygun düşse de, bence çok hızlı erimekten murad edilse gerektir diye düşünüyorum..

efsunkar ifadeleri hissetmeyen ve aşkın kokusunu ciğerlerine çekmeyen,
masumiyetin berraklığını ve hafıfliğini içinde doluluğunu hissetmeyen
ve yaşamayan kaç insan gösterebilirsiniz.

hüzün ve hicranı yaşar gibi göstermeniz
Sizin Gönül ve ruh dünyanızı yansıtan en önemli unsurdur..
Bu ümit bahşeden şiiriniz tebrik ediyorum..
Selam ve sevgiler

Bir başka bu sayfanın sesi

"Öyle samimi , öyle ulvi ki
Sen yazsan ben okusam

Sen yassan ben hep sussam
Bir elif miktarınca sevsem seni

Sonra bütün varlığını hatmetsem
Gökyüzünde , dağda taşta

Gözlerimi kör eden ışıkta suretine dokunsam
Mekkeyi münevvere sayarım bastığın yeri

Varlığına eriştigim yerde eksilip
Yerle yeksan olsam ,ya rasul Allah medet

"Şefatine muhtaç gönlümü avut bir elif miktari."

Elif ustam yüreğin gam görmesin .