0
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
94
Okunma
Karanlık
Karanlık iner ağır bir perde gibi,
Gökyüzü susar, yıldızlar kaybolur.
Sessizlik yankılanır boş sokaklarda,
Bir yalnızlık türkü tutturur.
Göz gözü görmez, ama görür kalp,
Gölgeler fısıldar bir şeyler yavaşça.
Korkunun nefesi dolanır boyunda,
Ve akıl bir kuyunun derininde yaşar.
Karanlık, bir sırdır, bir bilmecedir,
Kimine huzur, kimine dehşet.
Bazısı sığınır gölgesine usulca,
Bazısı kaçar ondan nefes nefese.
Ama bil ki karanlık sadece bir örtü,
Işığın dinlenmek için çekildiği yer.
Ve unutma, en karanlık anda bile,
Bir kıvılcım yeter yeniden doğmaya.
Karanlık korkutmaz beni artık,
Gözlerimi kaparım, içime bakarım.
Çünkü her karanlık,
Işığın doğumuna hazırdır, bilirim.
