Ego

Ego, bir ayna, hep sana bakan,
Ama yansıyan sen mi, yoksa bir yalan?
Kendine kurduğu tahtında oturur,
Dünya onun etrafında döner, sanır.

Bir ses, hep bağırır içimde derin,
"Ben varım, sadece ben," diye serin.
Ama o ses yankılanır boş duvarlarda,
Hakikati gömülüdür, kendi karanlıklarında.

Ego, bir zirveye tırmanan dağcı,
Fırtınayı görmez, ister hep daha.
Kendini büyük sanır, dünya küçük,
Ama bilmez, yalnızdır her yolculuk.

Bazen de kırılgan bir cam gibidir,
Ufak bir darbe, hepsi silinir.
Güçlü görünür, ama içi boş,
Korkularla doludur, her dokunuş.

Ego, sen misin, yoksa bir maske mi?
Ardında saklanan gerçeği gizli.
Eğer yüzleşirsen onun gölgesiyle,
Belki bulursun kendini, özünle.

Yık, o yüksek duvarlarını,
Ve bırak içeri ışığın çağrısını.
Çünkü ego ne kadar parlasın,
Gerçek hep sade, hep yalın.