Aslında en yüce değerlerle doğar!..
Sevgi, saygı, şefkat,
merhamet, sadakat, paylaşım, özveri gibi...
Yine kendisi...
Hayatta, öğrendikçe, yaşadıkça tanıyandır kendini...
İnsanlık bir nimettir!
Herkese nasip olmaz!
Edep sevmekten, her zaman önce gelir!
İnsanlık merhamet üzerine kuruludur!
İnsanoğlunun edepten nasibi yoksa...
İnsan değildir!
İnsan ile hayvan arasını ayıran edeptir!
İnsanlar da ağaca benzer!
Ne kadar yükseğe ve ışığa çıkmak isterse...
O, kadar derin kök salar yere!
Aşağılara...
Karanlığa, derinliğe, kötülüğe...
İnsanları tanımak!
Denizleri, bardak bardak boşaltmaktan daha zordur!
İnsan her yerde aynı insandır!
Bir insanın yaratılışında asalet yoksa!
Kâinatın tacını da giyse...
Yine de çıplak kalır!
İnsan ne bir melek!
Ne de bir şeytandır!
Tahilsizlik şuradadır ki...
Onun melek rolü oynayacağı zaman!
Şeytan rolünü oynamasıdır!
İnsan, her şeyin en kutsalı olduğu gibi...
En kötüsüdür de...
Dünyada kusursuz iki insan vardır!
Biri ölmüştür!
Biri de doğmamıştır!
Dinçer Dayı