Dolanıp vardım bir diyara.
Selam verdimde, alan olmadı.
Ağası, marabası, hepsi bir arada.
Herkes susmuş, hatır soran olmadı.

Ne iş, güç vardı, nede telaşı.
Ne sofrası vardı, nede aşı.
Kimse bakmadı, kalkmadı kaşı.
Ses verip, yüzüme bakan olmadı.

Ana baba diyerek seslendim de..
Emmi, dayı, diye yaslandım da..
Hüzün çöktüm duvara yaslandım da
Hoşgeldin, nasılsın? diyen olmadı.

Evleri daracık, bir göz oda.
Herkes kefenli, buymuş moda.
Bir sancı oturdu bağrıma.
Otur nefeslen, diyen olmadı.

Bağları bozulmuş, hozan her yanı.
Dökülmüş yapraklar, kuru toprağı.
Titredi dudağım gözlerim çağladı..
Ağlama deyip, silen olmadı.

Bir derin sessizlik çökmüş bu yere.
Kimi genç, kimi yaşlı herbiri bi yerde.
Deva olsa bulunurdu elbet bu dertde.
Erin sonun budur, diyen olmadı.

Garip Şenol bu köy herkesin durağı
Az yaşa çok yaşa, nasipse sıla toprağı
Sararıp dökülecek gençlik yaprağı.
Yoruldun yeter, dinlen diyen olmadı
21.11.24