Gün batımını izlemeye daldığımda
benliğimden söküp atamadığım
sebebini bildiğim bir sancı düşüyor içerime

Bozkırın ortasında kan ter içerisinde oynaşan kısrakların toynak gürültüleri sağrılarında saltanat yarışındaki kelebeklerin sıçramalarıyla kişnemelere karışan karmaşa uzaklaşarak gidiyor gözlerimin önünden

Gelincikler toz toprak içerisinde boyunlarını büküyorlar yaşama umudunun üzerine

Tepeler ıssızlaşırken damla damla gözyaşlarım iniyor yanaklarıma
Yalnızlığım garipleşiyot

Gögün karan tavanından kendime sığındığım anlar başlıyor
Labirentlerde dolaşıyorum karanlıklar içerisinde şarkılı sesler bir yakınlaşıyor bir uzaklaşıyor

Avuçlarımı açıyor gözlerimi yumuyorum fesleğen kokusu yayılıyor
burnumun direği sızlıyor
hissediyorum saçların dolaşıyor parmaklarıma
sığınmacı kimliğine bürünüp sürgüne çekilmelerin güneşin dogma sebebi değil bencilliğinin büyüdüğünü biliyorum

Bir üşümedir başlıyor ansızın, anlıyorum
bu yürek kaldıramıyor artık git gelleri

Geçmeden gençlik rüzgarı sarılacaksan
Bekletme bakışlarını
En yumuşak en sıcak en sevecen gülüşünle
Gözlerinden gözlerime kur aşkın köprüsünü
Sevmişliğim var seni... Bilal Karaman 04/11/2024