Sabahın beşinde, taze tatlı var diyen çocuk seslerini özledim,
Ev tüpü satan seyyar satıcıların mahalle mahalle dolaşmalarını.
Dağ kapı, Ofis, Huzurevleri diye bağıran simsarların yankısını,
Fırından yeni çıkmış, mis gibi kokan ekmekleri özledim.

Komşuların hiç kapanmayan, hep açık duran kapılarını,
Gelen misafire başım gözüm üstün demelerini,
Odalara kurulan yer sofralarında sıkışarak oturmayı,
Tadına doyamadığımız kibe mumbarı özledim.

Tarih kokan Diyarbakır surlarına çıkmayı,
Dünya mirası Hevsel Bahçelerinde demlenmeyi,
Dar, ışık almayan Sur içi sokaklarında volta atmayı,
Kervanların geçtiği On Gözlü Köprüyü özledim.

Hazreti Süleyman Türbesinde dualar etmeyi,
İlk insanların yaşadığı Hilar Mağaralarını ziyaret etmeyi,
Geceleri Kırklar Dağından kadim şehre bakmayı,
Dicle Nehri kıyısında uzanıp serinlemeyi özledim.

Diyarbakır insanının mert delikanlılığını,
Verdikleri sözün arkasında dimdik durmalarını,
Onların sözünün senetten daha sağlam olmalarını,
O gururlu, o onurlu insanları özledim.

Diyarbakır insanlarının gözleri karadır
Gençlerinin deli doludur, dostlukları sağlam ölümünedir,
Haksızlığı asla kabul etmez, kimsenin önünde diz çökmez,
Mazlumun yanında yer alan, eyvallahı olmayanları özledim.