Güneş batmadan doğardı
Gözlerimdeki gözlerinin dolunayı
Gökyüzünde sihrinin gücüyle
Büyülü geçerdi sen diye bütün gece
Yarı uykulu yarı uyanık
Sabahları güneşle uyandırırdı
Nöbet değiştiren hasret kuşları

İçimdeki varlığın üşümesin diye
Kış gelmezdi bende hiç
Çatlayan ellerim olurdu sadece
Sıcaktı hep aylar ansızın gelip geçen
İsminle kalbim hep çocuk tadındaydı
Ne dolunay ne akşamlar
Razıydım sessiz seni bekleyişe

Şimdi yazı olmayan geceler
Bu sürgün viran ülkemde kalıcı
Hiç söylemediler bendeki seni
Bilemediler yoklukta
Terk edilmiş yürekte
Giden nasıl sevilir diye

Yıllarca yokluğunun denizinde
Görmezden gelmene rağmen
Tertemiz tuttum seni içimde
Nefessizce sensizce
Çırpındıkça şimdi derinlerde
Sen yaktın son sözlerinle
Kulaç atmaktan geçtim hasretine
Sevdamı emeğimi hayallerimi
Bir dalgaya verdim kayboluyorum

Bir akasya ağacı altında
Sırtımı dayamışım uzunca
Sessiz ve sensiz kalmaların
Son suskun cümlelerindeyim
Hani arar sorarsan belki
Ya sonrası?
Sürgün yemiş nefesimle
Hasretinin en tepesi
Uçurumun en uç yerindeyim

🩸Okyanusun Sessizliği🩸
15.11.2024
Son damla