Belki çok güvendik
Sıra dağlar gibi
Belki çok sevdik
Yeni doğmuş kuzular gibi
Belki çok affettik
Yavrusuna kıyamayan analar gibi
Belki çok can’a can
kan’a kan dedik
Değilmiş,
Değmezmiş ,
Değmedi de zaten,
Kendimizi içimizde astık
Dar ağaçları sonbaharı yapraklarından
dökerken
Zamanın nehri gürül gürül akarken
Küstüm
çiçekleri açar gamzelerde
Bir
zamanlar baharı gözünden öpen
Gül’ün
Kökünü kuruttular
Şimdi güven kapıyı çalsa
Sevgi
kırmızı halı serse
Adımlarım geri geri kaçar
Sevginin yerini soğuk kışlar
Güvenin yerini korkulu rüyalar almış
Suç kim de ?
Seven de mi ?
Sevdiğini yerden yere vuran da mı ?
Suç kim de ?
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri