0
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
213
Okunma
Geriye dönmeyen zamanın ilerleyişi tüketiyor nefesimi.
Kendine benzemeyen bir ben bakıyorum aynaya.
Birde suskun dudakları, Bakışlarımın.
Ecelsiz ölümler düştü payına;
Sitemim kendime..
Yalansız bir ölümün ömrüydü,
Doymayan gözlerin toprağa bakışı.
Kendine has üslubum ile..
Kanattım yıldızların bileğini.
Penceresinde beni bekleyen Kuşları
Kırık aynasından seyrettim odanın.
Benliği kiralık insanlara bıraktım
Kokuşmuş dünya sokaklarını.
Bileti mahşere Kesilen yolculuğun
Yalnızlığı oturuyor yan koltukta.
Omzuna yüklenen yükün en ağır yokuşu yordu dizimi
Sensizliği besteledigim o sokaklarda
Şehre seslendi,
Kırılacak bir yeri kalmamış kalbim.
Son bir tebessüm..
Kapattı gözlerini "Aşk".
Serdar Özyanız
5.0
100% (5)
