0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
254
Okunma
Marcel Proust’un romanlarındaki "kayıp zaman" temasına gönderme olarak yazdım .
Çökerken akşamlar, ağır ve yorgun,
İçimde genişler sessiz bir boşluk.
Tatlı hatıralar, ömrümden süzülüp,
Yalnızlığımı kucaklar ılık bir sızlık.
Bir zamanlar vardı, gülüşün sevdam,
Gözlerin gecemde parlak yıldızlar.
Zaman yavaş yavaş her şeyi yakar,
Kalan genç yüreğim, yalnız ve titrek.
Aynalar, söyleyin, nerede kaldı?
O güzel günlerin sıcak nefesi.
Rüzgâr susar, hüzün bir ninni çalar,
İçimde yankılanır son gül sesi.
Geçmişin gölgesinde gezinir düşünceler,
Ayrılık rüzgârı, yüreğimi dağlar.
Işığın uzandığı son köşede,
Kaybolan anılara ağıtlar yakarlar.
5.0
100% (1)
