3
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1024
Okunma
Çırılçıplak bir yalnızlık geçiyor
İstanbul’dan.
Gülüşünde dağdelen kasveti
adımları büyüdükçe; derin dalgalar çarpıyor
alçak kaldırımlara.
İki küçük çocuk yaslanmış
biri ekmek bandırıyor yağmura.
Kepenklerini indirmiş akşamlar,
paslı tramvay raylarında
bitkin yolcuların seyahati söz konusu
kimiyse pervazlara tünemiş güvercinleri
püskürtme telaşında.
Bedava bir yalnızlık geçiyor
İstanbul’dan.
Gidişinde bir zenginin cömertliği
hiç aldırış etmiyor
insanlar elverişli mi
yalnızlığa
Mahkum edilmiş
iki küçük çocuk,biri ben.
Cevap Yaz