0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
212
Okunma
bazen bazenler el olur,
yüreğimi ağzıma,
ağzımı burnuma,
getirir, susmak da can bulur,
ne vakittir susuyorum,
ne vakittir sessizliğin örtüsünü,
üzerimden atamıyorum,
ne üşür, ne ısıtır, öyle sürrealist bir örtü,
ölü bir candım,
mezarı olmayan bir fani,
yaşayanlar arasında,
gözle görülür, yok hükmünde salınır,
bütün bunlar aklımın ucuna gelir de,
ses yürümez, suskunun elinden tuttum gidiyorum,
sonra dönüp bakıyorum ben sadece ben,
bir boşluğu dövüyorum,
ne el oynuyor,
ne ses kımıltıya harf oluyor,
kulaklarımda çınlıyor rap rap adıma adım,
yürüyen ben miyim ayaklarım mı,
olsa olsa kabus…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (3)
