Kırık kanatlı
Sevmeyi bilen, ama sevmeyi bilmeyenlerin eline düşmüş
Kendi mutlulukları için meze edilmiş,
Güldürmüş ama hep ağlatılmış yaralı yüreğim...
Adını maviş koymuşlar...
...Ağlamalı yorgun yüzünde
Ne acılar, ne hatıralar var
Aşk acısı, evlat acısı...
Birde gurbet eklenmiş
Toprağını köyünü özlemiş
Ne hainlikler görmüş,
Neler yaralamışki
Burasını durak bellemiş...
Mutlumu acaba diye soruyorum
Evet diyor.... çok mutluyum
Dışarısı soğuk.
Aslında soğuk değil...
İnsanlar yakmış canını belliki.
...Korkutuyo dışarısı
Kendini sıcakta güvenli hisediyor
Yaşamının en güzel yılları
Nelere hibe olmuş kimbilir.
Hangi vefasız...
Kendi nefis sofrasında harcamış
Hangi umutlarını söndürmüş kimbilir..
iki kelime beliriyor o günahsız dudaklarında
Beni bir başkası için terk etti...
....Ağlamak istiyorum
..Ama ağlayamam
Güldürmeliyim
Gülmeli
Gülüyorda
Ama gülerken bile acı var
Keder elem hasret.....
Köyümü özledim diyor
Çoçukları geliyor aklıma
Soramıyorum...
Ve gitme vakti geliyor
İçimde tarifi imkansız bir acı
Ağlamaya başlıyorum
Kendi dünyasında yetindiği
Sıcak odayla yine yalnız...
Kilitli kapının ardındaki yorgun yüzü
Birde el sallaması kalıyor aklımda
Bu dünyada değil ama
Ebedi hayatta sıcak bir odayla yetinmeyeceğini biliyorum.....




gülehasret