Sorguya çekilir gibi sorulur ya mutluluk
Cevabım, gözlerimde yankılanan sessiz çığlık
Kentin uğultusunda, zamanın hengâmesinde
Nefesinde bulurum kendimi, huzurun ta kendisinde

Bahar çiçek açar teninde, dokunuşun sıcaklığında
Yitik saatler gizlenir bakışının derinliğinde
Her selâmında yeniden can bulurum sanki
Seninle keşfederim aşkın gizemli alfabesini

Gecenin koynunda ay ışığı düşlerken yüzünü
Yıldızlar fısıldar kulaklarıma aşkımızın öyküsünü
Rüzgâr taşır kokunu, sarar beni usulca
Ve ben, sende bulurum kendimi, en saf halimle

Mevsimler döner, zaman kayar avuçlarımızdan
Sen ise sabitleşirsin kalbimin tam ortasında
Tebessümün siler geçmişin tüm acı izlerini
Varlığın, en kıymetli hazinemdir şimdi

Hayat bazen dikenleriyle çizer ellerimizi
Ama seninle her yara şifaya kavuşur sessizce
Sorsalar bana mutluluğun tarifini
Cevabım hep aynı: Sen, yalnız sen, ebediyen