İşte buradayım
Tam da olduğum yerde

Ne yer ayağımın altından kayıyor artık
Ne de aklım beş karış ilerde

Tam buradayım
Sıkıca basıyor ayaklarım toprağa

Bir de, yılların yorgunluğu var üzerimde
Siz yorgunluk diyorsunuz, ben tecrübe

Daha bir anlam katıyor sanki yüzüme
Kırgınlıklarım

Önce nefret edip
Sonra affedişlerim

Kayboluşlarım
Kendimi buluşlarım

Kimileri kırışıklık dese de
Ben yaşamak diyorum buna işte

İçim ağır
İçim, kurşun gibi ağır bir de

Bu ağırlık, daha da sıkı bastırıyor ayaklarımı sanki yere

Yüz yıllardır aynı yerde kök salan bir çınar gibi
Daha da bağlanıyorum bulunduğum her yere

Sevginin istemekten başka bir şey olduğunu
Değerin, kulağıma fısıldanan sözlerden ziyade
Yaşamak, yaşatmak olduğunu daha çok ezber ettiriyorum kendime

Ama, sanmayın ki
Ben yine de bir ağacım
Her şeye rağmen insanım
İnsanlığımla insanım

Ayaklarım yere ne kadar güçlü basarsa basın
Ruhum, Kalbim hala bir kırlangıç gibi göçebe

Özlem SABA