2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
236
Okunma
Ben fenâ yolundaki yolcunum
ayaklarıma değen dikenler küffardan değil,
mü’minlerin güllerindendir ki o güller,
hasretimi artırır, yolumu uzatır, belimi büker
Bu yoldan giderken ellerimi sana uzatırım
Nâkıs bir kullukla kâh yürür kâh sürünürüm
Fakat bazen gidemem bir adım bile
ne olur dindir ıstırabımı rabbim
Gizli kalmış kuytularda bir dost eli çıkar da
tutar gönlümün yarasını sarar dedim
senden ötürü sevdiğim, sevda dediğim
nerede şimdi bugün aşkına ram olduğum
Bir yoldayım ki beni ancak ahiret doyurur
başımı kaldıramam bu yüzden huzurundan
ne yana dönsem bir kahır var Allah’ım,
içimin yangını, rahmet yağmurlarınla söndür ey yaradan!
Zeynep Zuhal Kılınç
5.0
100% (3)
Cevap Yaz
