Yollar da unuttu
Nereye gider bu yolculuk
Tanrı’nın belleğinde

Eyy sen
Tenime dokunmadan daha
Nerden bileceksin sıcağı
Öpmeden dudaklarımı henüz
Nereden bileceksin lezzeti

Şimşekler çakarken
Ve birbirine yorgan olmadan göz yaşlarımız
Nereden bileceksin sen, yakan tipiyi
Kavuran soğuğu

Donmaktan kurtulamayan
Temmuz soğukluğunu

Yarası kalbine gömülü
Şu dünya denilen yarada
Nereden bileceksin bir kurtçuk gibi
Hem yarayı tüketen
Hem kendini semiren umutsuzluğu

Sen nereden bileceksin hem
Bir kez bile düşmeden gözlerimin dehlizlerine
Medusa’nın, taşa kesen bakışlarıyla karşı karşıya kalmış gibi
Boğulmayı kendi nefesinde

Yaş bir kütük gibi
İnsan olmanın şartlarının
Çektiğin acılarla ölçüldüğü bir sistemde
Önce kalbinin
Sonra ellerinin nasırlarıyla kurumayı
Ve daha da kavrulmayı kendi güneşinde

Ama, bil olur mu

Zamanın hangi anında
Öncesinde mi Dünyanın
Sonrasında mı yoksa

Boynuma geçirilmiş, yağsız
Sen urganına rağmen, kör
Satmadım hayalini başka bir dünyaya
Bunları da say olur mu
Cehennem günahlarına

Ki rahat etsin ruhum
Tanrı’nın sarmaşık, çıldırmış oyunlarında

Ben yokum
Ben yokum
Ben yokum

Sen neredesin
Onu söyle

Özlem SABA