Gün ay dedik haftaların ardında
Yıllar geçti doyamadım ben sana
Şairlerin şiirleşen yurdunda
Güller açtı doyamadım ben sana

Düsturumuz oldu en içten bakış
Sevgi ektik, huzur buldu her alkış
Önümüzden, kah eğimli kah yokuş
Yollar geçti doyamadım ben sana

Dert etmedik ne kasaba ne köyü
Şehirleşmiş bitmeyecek öyküyü
Gül adını çağrıştıran türküyü
Teller saçtı doyamadım ben sana

Hayalimde gözlerinin resimi
Ecelere değişmem ben süsümü
Her övgümde avazımı, sesimi
Yeller biçti doyamadım ben sana

Çekiştirip hep delikte sıkışan
Öldü gitti nazar ile bakışan
Bizi bizden ayırmaya kalkışan
Eller göçtü doyamadım ben sana

Kör olmadan aşk bakınan gözümüz
Mutluluktur aşk yıkanan gözümüz
Ömür boyu aşk takınan gözümüz
Seller içti doyamadım ben sana

Mihman iken dedikodu yıkanan
Ardımızdan nazar ile bakınan
Yeşil beyaz sevdamızı kıskanan
Diller sürçtü doyamadım ben sana

İshak Aras (mihman)
Söke Aydın

Unutarak ana baba kardeşi
Hayal kurup kıskandırdık güneşi.
Yandık, yaktık karıştırdık ateşi
Küller uçtu doyamadım ben sana.../ŞİİRLERİN ŞAİRİ...