Ben senden öğrendim sevdaya dair
Ne varsa.
Aşkı da ayrılığı da...

Susmayı öğrendim
Gözlerine her baktığımda
Ve nefessiz kalmayı
Ellerine dokunduğumda...

Coşkun sel gibiydim belki deli bir rüzgâr
Koşmak istiyordum
Avaz avaz bağırmak
Duyun beni ağaçlar kuşlar
Şahit ol gökyüzü
Ben aşığım diye bağırmak istiyordum...

Şimdi hayat, pişmanlıklarımı vuruyor
Yüzüme
Bir tokat gibi

Sen bir ateş sin bense pervane
Kanat çırptım ölümüne
Yanıp yok olacağımı bile bile
Teslim oldum
Geceyi aydınlatan alevlerine...

Olsun dedim be.
Yansın yüreğim seninle
Sevdim
Sevdikçe daha da yandım işte
Kim bilir, aşk dediğin
Yanmaktı belkide...

Dedim ya sevgili ben senden
Öğrendim
Sevdaya dair ne varsa
Aşkı da ayrılığı da...

Ağlamayı öğrendim
Yokluğunun ızdıraba dönüştüğü
Zamanlarda
Sensiz çaresiz kahırla
Geçirdiğim günleri
Unutmak istedim gözlerimi her
Kapadığımda
Gördüğüm yüzünü...

Dedim ya kahve gözlüm
Ben senden öğrendim
Sevdaya dair ne varsa...

Her nefeste, yeniden ölmeyi öğrendim
Yokluğunda
Kim bilir hercai gönlün şimdi
Hangi baharlar da...

Unutma sevgili
Elbet bir gün senin de bir vefasız
Çıkar karşına
Sende öğrenirsin
Bana öğrettiğin ne varsa...

Hayat bir gün, yaptıklarını
Vurur yüzüne
Hataların esir eder seni
Günahıyla sevabıyla
Geçmişin bırakmaz yakanı
Sakın unutma...

...... Meryem Keskin......
.......02.01.2023.......