Yüreğimi yüreğinde bıraktım da ne oldu
Söyle ,ne verdin acıdan dertten başka
Terk ettim,kapılarını kapattım kalbimin
Kilit vurdum duygularıma,sürgüleri çektim
Çok şey var konuşacak,yazılacak
Duyguların bir şey ifade etmiyor bana artık
Uzaklaşmak istiyorum,aynı raylar üzerindeyim
Unuttum yağmurları,romantik gelmiyor bana
Ardımdan savurduğun yalan yağmurlarını bilirim
Rüzgârlarım baş döndürüyor
Kadehime doldurduğun hüzünle sarhoşum
Mezem ise bıraktığın acılardır
İçim yanıp,gözlerim kederle gülümserken
Ben seni ne kadar değiştirebilirim ki
Bir gün gelecek gönlümdeki derdi, kederi
Ne varsa kapı dışarı edeceğim.
Çünkü o güne kadar gönlüm kilitli kalacak.
Bu güne kadar kalbimi işgal eden sen
Yazdığım şiirleri okumadan yırt istersen
İnsanları üzmeyi,masumiyeti yakmayı seversin
Yırt at ateşe,korkma ateş bulmakta zorlanmazsın
Her harf bir kibrit çöpüdür,kâğıdım benzin kokar
Sevgilerin küle dönmesi sadece elveda’ya bakar
Derdim sen olmuşsun kara satırlarımda
Öfkem sen olmuşsun mısralarımı yazdığım kağıdımda
Görmedin,gözlerim kanıyordu ağlarken
Nasılda inandım senin göz kapaklarına
Yazan o kara kalemi ortadan kırıp attım
Şiirin kafiyesi yok,çünkü sen yoksun hecesinde
Her mısra soru işaretiyle bitiyor
Bitirdim her harfinde, bulamazsın cevapların arasında…
Çöl ortasında avuçlarıma yağan kar tanesi gibisin
Sadece verdiğin busenin serinliği kaldı dudaklarımda

YEŞİLIRMAK