Günü geçir gerisi önemsiz gibiyse yaşam
Beni yok say olur mu?
Biri varken yüreğinde
İkinciye yer olmaz
Aşkı kendin gibi düşün öyle bak
Dediler.
İşte bize sevmeyi aşkından böyle öğrettiler…

Yunusu gör ve düşün
Görmediği tanrıya aşkı için
Yedi yıl oduncu olup pir yanında
Eziyete razı olurcasına
Sakın sevginden vazgeçme
Dediler.
İşte bize sevmeyi sabrından böyle öğrettiler…

Çiçekleri sevdik patikadan başlayıp
Dağ yamaçlarına uzanana kadar
Doğayı sev hayat veriyor
Çevreni sev yarına çocuklarına bırakacak miras gibi
Görmeyen gözlerle Veysel’in doğaya aşkı gibi
İnsanı sev kâbesi insan olan kültürden geliyorsun
Dediler.
İşte bize sevmeyi dağlardan böyle öğrettiler…

Bir simitçinin başındaki tepsi gibi kıymet ver
Bir hamalın semeri kadar
Bir memurun kravatı kadar
Bir işçinin makinesi kadar sev
Ama geçmişine ihanet etmeden sev
Dediler.
Ve bize sevmeyi emekten böyle öğrettiler…

Kerem’in aslıya aşkını düşün
Ferhat’ın şirine deldiği dağları
Mecnun’un çöllerde kalan umutlarını
Mil çekilmiş gözerdeki aşkı
Geçmişi sev geleceğe ışık tutsun diye
Dediler
Ve bize sevmeyi hislerden böyle öğrettiler…

Gitmelerin öldürür beni de
Dönüşünü beklerim lal olur
Her ne görürsek sevdadan yana
Her ne yaşarsak aşk adına
İyisini düşün de öyle bekle
Dediler.
İşte bize sevmeyi beklerken böyle öğrettiler…

Denizleri sev susuz kaldığın anı düşünerek
Dağları eşkıya ruhunu saklar gibi
Ovaları sev bir verdiğinde on aldığını düşünerek
Ve evrenin verdiklerini sev karşılıksız olduğunu bilerek
Dediler
İşte bize sevmeyi köylerden böyle öğrettiler…

Seviyorsan vazgeçmeden birini sev
Ölümüne sev ama ölmeden
Onu yarı yolda bırakmadan
Her gün artan bir sevgiyle sev
Ama yorulmadan çıktığın yolda
Dediler.
İşte bize sevmeyi harbiden böyle öğrettiler…

Bir kez bak gözlerine
Hissedemiyorsan eğer
Bir daha denemeden sev
Ama sardığında yüreğine
Vazgeçmeden sev
Dediler
İşte bize sevmeyi canından böyle öğrettiler…

Bankada hesabı değil
Yürekteki inancı sev
Gidiş gelişlerle uğraşmadan
Hiç gitmemesine sev
Dediler.
İşte bize sevdaları tüzelden böyle öğrettiler…
Haykıran dillerimize gerektiğinde
Gem vurmayı
Sevdiğini karşılıksız vazgeçilmez
Diye sarmayı
Gerektiğinde ağzın dolu gülmeyi
Ama ağlamayı da bileceksin
Dediler
İşte bize sevmeyi ezelden böyle öğrettiler…

Sert kapatıp çıktığın kapıları
Geri dönülecek gibi utanmadan açabilmeyi
Yukarı çıktığındaki basamakları sayıp
İnerken dikleme inmeyesin
Dediler.
İşte bize sevmeyi temelden böyle öğrettiler…

Dağ yamaçlarında çiğdem gibi
Kardelenin vazgeçilmez sadakati gibi
Yılan gibi eğri büğrü olmadan
Zamane yalanlarla kıvırmadan
Seveceksen adam gibi sev
Dediler.
İşte bize sevmeyi yürekten böyle öğrettiler…

Can gibi sev
Canın cananı gibi gör aşkı
Uzak yollara sabır eyle
Küsmeden, küsüp gitmeden
Zorlanmış kafiyeler yerine şiirde
İçinden geldiği gibi yüreğinin sesini yaz
Dediler.
İşte bize sevmeyi sabırdan böyle öğrettiler…

Sevmeyi bize senin adın gibi
Tanrıya yakarış tadında öğrettiler…


Erdal İrfan - Kral Sergin… Yazmada zor anlardayım…
11.04.2007 Saat 03.00