Demini almış çay gibiydi yüzü
Öfkeli bakışlarının ardına saklanan gülüşü

Yalnız bir hayatın acımsı dumanını içine çeker gibi
Tedirginlikle soluyor
Ve bir yabancı gibi dokunuyordu her seferlerinde elleri

Düşündü Kadın
Eğer bir şiirse yaşamak
Ve onu yaşama bağlayan şiirse hala
O şiir bu gece yazılmalı

Bulutsuz bir gecede
Kırpıp kırpıp özlemleri yıldız yapıyordu bir yandan

Diğer yandan
Bin bir maharetle
Adamın göğüne yapıştırıyordu onları

Anlaşılan o Adamın göğünde de hiç yıldızlı gece yoktu

Göğe yıldız tozu serpilmiş gibi
O en içli mısralar şimdi yazılmalı ki düşündü kendine
Ağır geliyordu
Bir şeyler ortak olmalıydı yalnızlığına.

Hüzünlü gülüşünden yakaladı yüzünü
Ve Eyy kendim de
Bil ki; o şiiri yazacağım bugün sana

Eğer bir düş ise yaşamak
Her şeyden uzak saklı bir kulübede

Ve sıcak denizleri barındırıyorsa gözlerin
Konuşamıyor, tutulmuşsa dilin
Parmak uçlarında saklıysa en hüzünlü söylemlerin
Görülmez, duyulmaz olduysa artık

Ve her şeye
Herkese rağmen
Yalnız ve kimsesizlikten üşüyorsa ruhun
Titriyorsa ellerin başka bir elin gölgesinde

Ve ürkek bir kısrak gibi
Kendi içinde büyüttüğü sırtlanlara esir düşüyorsa tüm benliğin

Teslim ol bilene
Balığın karnında Yunus misali

Kurtuluş yakındır

Bil ki
En güzel düşlerin bu gece inecektir yüreğine
Kutsal bir ayet gibi

Özlem SABA