Kalbimi, içinde yanan kızıl ateşin alevleri kaplamıştı,
Yüreğimde, dayanılmaz kabir azabı sancıları.
Gömleğimde kurumuş kan lekeleri,
Ceketimde kurşun delikleri,
Pantolonumda kılıç yırtıkları.
Sekeliyorum puslu havada,yaralı yaralı
Sanki harpten çıkmışım
Nazladığım çocuklar kesmişti önümü,
Ağlayan gözleri ile baktılar uykusuz gözlerime.
"Sana ne oldu Sefa Amca" dercesine,
Cevap veremedi, kıyılara vuran suskun yüreğim.
Diyemedim, diyemedim kalbim kuşatıldı diye günahsızlara
Öğrenmemeliydiler senin yokluğunun bir kalp harbi olduğunu
Bilmemeliydiler senin içimi yakan hasretine dayanamadığımı
Biliyorum ki o zaman bakamazlardı gözündeki nehirlere
Kalbimde yanan kızıl ateşi söndürmediğin için

“Ben seni, onlar çok seviyor diye sevmiştim.
Çünkü çocuklar günahsızları sever”

10.Ekim.2008
Hasan İsrâ Yıldırım