Ruhum anlatılmaz acılar içinde
Her günüm dünden daha beter artık
Derdimi kimselere diyemiyorum
Yokluğun dayanılacak gibi değil
Sensizlik kör bir hançer gibi oyuyor ciğerimi
Baktığım her yüzde sen varsın ...
Bu şehir boğuyor beni artık
Her köşede bir anın
Her hatırlayışta derin bir acın
Keşke beni de götürebilseydin gittiğin yere

Eskisi gibi şiirler yazardım sana
Sana aşkımı başka türlü anlatamazdım ki
Tutulurdu dilim lal misali kitlenirdim deniz mavisi gözlerine
Yada sosyal medya üzerinden romantik bir parça hediye ederdim
Zihninde bizi canlandıran ...
Hiç rahatsızlık vermezdim sana
İnan varla yok arasında olurdum
Bana seni görsem , sesini duysam , varlığını ,nefesini hissetsem yeterdi
Yüzüme bakmasan da olurdu , halimi hatırımı sormasan da
Sadece yanımda olsan, her tebessümünde gamzelerini görsem yeter
Rüzgar saçlarını her dağıttığında kokunu getirirdi ...
Hiç yük olmazdım inan sana ...
Belki inanmayacaksın amma ...
Yaşamak için ekmek gibi , su gibi , nefes gibi muhtacım sana
Keşke beni de götürebilseydin gittiğin yere ...

Şimdi tek çare çaresizlikle ,içim kan ağlayarak dönmen için yolunu gözlemekte...
Ne olur çok bekletme , nefessiz koyma beni... Dön geri ... Dön geri...

03.11.2018 BaRuT