....
....

Yorgunum Mervan...
Püf dirayeti kadar aydınlığım
Her gün daha çok çöküyor karanlık
Menzilime boşluğun ateş yarması
Gün açmadan kabaran kahve hatrına
Gel artık geceme...


Ah Mervan!
Ben o ben değilim artık
Ellerim daha nahif
Hislerim daha hassas
Sığındığım yelkenimi şişirmez poyraz
Origami gemiler yüzdürdüm
Sevdaların hiçlik denizlerinde
Demir attım yokluğuna
Nelerim var sen bilmezsin
Biriktirdiğim heybemin derin korkularında!

Dik dur üzülme!
İt su içti diye kirlenmez nehir Mervan
Alaycı kuş öttü diye
Yeis’e düşmesin nefis...



Mervan!
Hatırında mı?
"Sesimi duyan var mı"ların yankılarında
Bir sese sarılmıştık
Bilmediğimiz nice can’a
Damla olmak için
Sırtlan sürüleriyle
Birlikte çatışmıştık…

Taşlar dahi duyarmış da
Canlar duymazmış!
Ağlar iken mülteciler sokakta
Atlas yorganında beyler
Rüyalarında horul horul ağlarmış!