Geçmedi Ne Acın Ne Açtığın Yaran

Bir şiir de okudum bana yaptıklarını
Anladım ki o şairin de
Canını yakmış
Senin gibi vefasız birisi...
Ne diyordu o şair..
Acım mı geçmedi alıştım sadece...
Şimdi bende o şiirin üstüne
Sesleniyorum sana
Acın da geçmedi
Bende alışamadım
Kanattığın yara da
Kabuk bağlamadı kanıyor.
Ve ben o şair gibi
Acınada Vefasızlığınada
Alışamadım hala...

Söylesene şimdi
Ey vicdansız sen
Acını da yaranı da bırakıp,
Nasıl hoşçakal dedin de gidebildin..
Hiçbir şey olmamış gibi..
Nasıl yeniden başladın,
Yeni bir sevgiye
Hiç korkmadan nasıl olduda
Yelken açtın yeni bir aşka..
Söylesene
Sen beni sevdiğini söylerken..
O taş yüreğine,
Şimdi başka bir aşk
Nasıl sığabildi..
Nasıl birini bitirip,
Diğerine başlayabildin..
Her gelene
Nasıl aşk diyebildin??
Ya arkada bırakılan
Aşkım,
Canım dediğini
Nasıl unuttun?
Hiç mi
Hatırı kalmadı sevgimin
Yaşattığım aşk’ın,
Sıcaklığımın,
Sadakatimin?
Öğretsene bana da
Ben aşk cahiliyim tahsilim yok
Aşk’tan nasıl vazgeçebildin..
Acıları nasıl dindirebildin..
Bak ben yapamadım
Şimdi
Acın da geçmiyor
Alışamadım da
Ve nattığın yarada kapanmıyor
Kanıyor hala...

Söylesene vicdansız
Ben seni ibadetim gibi sevdim de
Sana bismillah deyip başladım da
Sen nasıl başkasına
Niyet ettin...
Başka bir yürekte
Nasıl secedeye durdun
Rükuya vardın...
Ben seni,
Mekkem, Medinem bildim de...
Sen nasıl benim
Kabemi
Mescidimi yıktın...
Sen hani bana helalim derdin
Peki şimdi söyle vicdansız
Sen helalim derken
Helaline nasıl haram bulaştırdın..
Söylesene vicdansız...
Ben affetsem
Allah affeder mi seni..
Söylesene şimdi acım geçmezken,
Açtığın yara kabuk bağlamazken,
Bu şiirler,
Bu mısralar..
Bir gün gelip de seni vurmazmı
Geçsin diye yalvardığın acılarından...

Ey benim gençliğimin katili
Sevdası bende
Doğum lekesin olan
Acımın da yaramında sahibi
Zalim sevdiğim
Söylesene sahiden neydim
Ben senin için...
Neydi senin benden istediğin...
Vuslatı olmayan,
İnsafı olmayan,
Aşktan, sevdadan, yürekten anlamayan,
Merhametsiz bir özlem miydim
Ben senin o taş kalbinde...
Söyle zalim sevdiğim söyle
Sahiden neydim ben...
Yerle gök ,
Yağmurla çöl arasında,
Acımadan bırakıp gittiğin birimi...
Yoksa...
Buzla ateş arasında koyup
Bir üşütüp,
Bir yaktığın mı?
Yada acısına alıştırıp da
Kanayan kapanmayan
Durmadan acıyan bir yaramıydım...

Biliyormusun vefasız sevdiğim
O şairin dediği gibi
Acınmı geçmedi...
Ama ben alışamadım da...
Hem yüreğimde açtığın yara,
Kabuk da bağlamadı kanıyor hala...
Ve ben kaç kez
Gidip geri dönüyorum
Sen dediğim düşlerimden..
Beni kandıran hep şu batan güneş,
Bir de senin yalan yeminlerindi...
O güneş
Yeniden doğacağım demeseydi,
Senin yalan yeminlerin olmasaydı,
Ben çoktan giderdim....
O zaman ne acın kalırdı bana
Nede kabuk bağlamayan
Durmadan kanayan bir yaran...
Ve bende,
Ne o şiiri okurdum,
Ne de bu şiiri yazardım ardından..