Gönül yaraları, yürekte olur
O yüzden de, derindedir, kapanmaz
Sonunda mutlaka, anı, iz kalır
Böylesi hasrete, yürek dayanmaz

Oysa sırça köşkte, aranan sedir
Çekilen çileler, işkence nedir
Her nereye baksa, gördüğü odur
Gün gelir dudağın, adını anmaz

Unutur geçmişi, kalp ara ara
Yarını değil de, baht ise kara
Kabuk bağlasa da, zamanla yara
Derler deli gönül asla uslanmaz

Yeter ki bir görsün, cananını göz
Ne ceza, ne tövbe, nede geçer söz
Küller arasından, ışıyınca köz
Kim demiş bu yürek, aşk ile yanmaz

Duygu şaha kalkıp, sevgi salınca
Gülen gözlerin de, mutlu olunca
Her çiçeğe konup, bal da alınca
Gönül denilen şey, sevdaya kanmaz

Aşkın deryasına, yelken açarsan
Yar diye gördüğün, birin seçersen
Çok sevdim diyerek, candan geçersen
Yara kanar desen, gönül inanmaz

Lüzumsuz yürekte, dert katar katar
Bilirim her yürek, yar diye atar
Aşk diken olup da, sineye batar
Kalp denen bu uzuv, aşktan usanmaz

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ