Bakma elime falcı, yok artık geleceğim!
Geçmişte kalanların esamisi okunmaz.
Ne yaptımsa hesabı Allah’a vereceğim;
Artık faydam, zararım kimselere dokunmaz.

İnan, bir yere kadar her insanın takatı,
Zorlama sen boşuna, adımını yavaş at.
Çoktan geçti Saka’nın Üsküdür’ı kır atı,
Moda Koyu’ndan sızan hatıraları anlat.

Kadıköy Haydarpaşa, sanki bin yıl arası
Nice hayâllerimi sahile gömdüğüm yer.
Oralarda yaşadım onmaz yürek yarası,
Dalgalarla söyleşip, gözyaşı döktüğüm yer.

Fenerbahçe, feneri sevdirmedi ki bana,
O ışıklı koylardan her gün geçti gemimiz.
İlki Fenerbahçe’li, ihanette sevdâma;
Kaç yıla mahkûm oldu o koylarda elimiz.

Yüreğimiz met cezir Marmara’nın göğsünde
Bindiğimiz gemide uzaklara taşındım.
Günde bin yıl yaşadım göklerin ölçüsünde
Ben Sen’in yapındaki toprağındım, taşındım.

Kızkulesi, Sarıyer, aşkımızın tuali,
Kaç renge sevdâlandık vapur güvertesinde?
Düşündük ki böyleydi İstanbul’un her hâli
Yine düştük yollara o günün ertesinde.

Ömür akıp giderken hiç saymadık yılları,
Ben diyeyim beşyüz yıl, sen de ki beşbin oldu.
Güç almakla kalmadı, götürdü akılları;
Tutmadığım takvimin yetmişbeş yılı doldu...

15.04.2013 Fatih-İST.(ARŞİV)

Enver Özçağlayan