Canhıraşla bu hayatın bağına
Yüreğinle sarılmışsın kime ne
Yaz demez kar yağar umut dağına
Kaderine kırılmışsın kime ne

Gün geçmez ki yanar sızılar canın
Ölür içindeki tüm heyecanın
Mansur’u olursun yalan dünyanın
Dışlanıp hor görülmüşsün kime ne

Konuşursun sözün dinleyen olmaz
Lisanını dilin anlayan olmaz
Sen kendini yersin tınlayan olmaz
Ölüp, ölüp dirilmişsin kime ne

Dil din ırk ayırmaz insandır dersin
Hele yanlışlıkla sırtın dönesin
En yakın dostundan çelmeyi yersin
Yerden yere serilmişsin kime ne

İlaç kâr eylemez ağrılarına
Merhem deyi taş basarsın bağrına
Sevdiğin bu cennet vatan uğruna
Elden ele sürülmüşsün kime ne

Meydanı bıraktın puşta alçağa
Ne söylesem hafif kalır bu çağa
Daha on dördünde kara toprağa
Körpe körpe verilmişsin kime ne

İşler terse sardı durum çok vahim
Bunda çoktur benim suçum günahım
Hakikati yad ederim her daim
Haklı çıkmış yerilmişsin kime ne

Mustafa’yım gam içinde boğulmuş
Yavruların dört bir yana dağılmış
Dertten kasavetten belin bükülmüş
Kocamışsın yorulmuşsun kime ne

Mustafa Deniz