İnsanlık nerede, bir bilsek,
düşünceler içinde kaybolan,
gözlerde yitik bir ışık mı,
yoksa sönmüş bir ateş mi?

Biz neredeyiz, yüreklerimizde
süregeldikçe gölgeler arkasında,
birer hayal mi, yoksa gerçek mi,
derinlerde kaybolan bir öz mü?

Biz insan mıyız,
gözlerimizdeki derinlikte,
ya da ruhumuzdaki boşlukta,
soruların cevapsız kaldığı yerde?

Nerede insan,
bir zamanlar parlayan yıldız mı,
şimdi kaybolmuş bir pusula mı,
yoksa unutulmuş bir özlem mi?

Sevgiyi unuttuğumuzda mı,
hoşgörüyü kaybettiğimizde mi,
veya yalnızlığın içine gömüldüğümüzde mi,
insanlığın yolunu kaybettik?

Çığlıkların arasında,
sessizliğin derinliklerinde,
birer gölge mi, yoksa umut mu,
bu dünyada insanlık nerede?

İnsanlığı bulmak,
belki de her bir kalpte başlar,
gözlerdeki ışıltıyı yeniden yakalamak,
ve her nefeste insan olmak.

İnsanlık nerede, sesleniyorum boşluğa,
Biz neredeyiz, kaybolmuş bir kuytu köşede?
Bir zamanlar umut dolu gözlerde,
Şimdi karanlıkta yalnızlığın gölgesindeyiz.

Biz insan mıyız, soruyorum kendime,
Yoksa maskenin ardında gizlenmiş hayal mi?
Nerede insan, diyorum, kaybolmuş bir izde,
Bize mi kaldı sadece yalanlar ve çürük sözler?

HÜZÜN GEMİSİ-ALPEREN AHMET NEJAT