3
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
460
Okunma
Kendinden bir şeyler kattın,
her şeyde sen vardın,
ölüm bile güzelleşti ellerinin dokunuşuyla.
Avuçlarının içiyle aydınlattın,
karanlık ne demekmiş, o an anladım.
Ölümün soğuk yüzü değilmiş mesele,
yer değiştiren ben değil,
farklılaşan sendin,
sendin bana gelen aynalarla,
sendin her gölgede beliren,
artık ölebilirdim,
zaten her şeyin sonuna geldim.
Bütün İstanbul şahidim,
şahidim bu kanlı sokaklar,
ben kandan elbiseler giydim,
geceler boyu susan rüzgarın tenimde bıraktığı iz,
belki de senin eserindi.
Sana söyleyemedim,
bundan senin haberin var mı?
Adım adım her köşeye seni işledim,
kendimi unuttum,
kendimden sıyrıldım,
ölümü bile unuttum,
ama hep sen vardın,
herkes biliyordu,
bir tek sen,
bundan senin haberin var mı?
AHMET NEJAT-HÜZÜN GEMİSİ
5.0
100% (11)
Cevap Yaz