Bir nefeslik canı sökerek aldın.
Topukta saçları, sürüyen güzel!
Sonbahar görmeden toprağa saldın.
Adımları tek tek, yürüyen güzel!

Aynalar mest olur, seni görünce.
Annen çok mutludur, saçı örünce
Can ölümsüzleşir, seni sarınca.
Kaş altından beni, arayan güzel!

Ay söndü çıktığın ıssız gecede.
Seni anlatamam sonsuz hecede.
Duman olup tütsem sensiz bacada!
Bana sevdasından eriyen güzel.

Efil efil esen, meltem gibisin.
Her yaraya derman, mehlem gibisin.
Deryaya açılan, yelken gibisin.
Dertlere sevgiyle yarayan güzel!

Ne kadar hoşnut şu içten bakışın.
Ateşe benzemez, kalpten yakışın.
Kevser ırmağıdır, sanki akışın.
Sevdiği cananı koruyan güzel!

Keklikler kıskanır, şu sekişini.
Eniş edersin sen, dağ yokuşunu.
Örnek almalıyız, has bakışını.
Her gün azar azar farıyan güzel.

İste koyun olur, her gün melerim.
Kes dediğin başı, her an elerim.
Kekeme dilimi, hemen bilerim.
Dursunî koştukça ırayan güzel.

Dursun Yeşil – 26/02/2008