Yusuf bir güzel çocuk Ken’an’ın gün ışığı
Züleyha bir güzel kız Mısır’ın ay parçası

On bir yıldız güneş ay secde etti Yusuf’a
Soylulardan bir aziz vuruldu Züleyha’ya

Yusuf’unu güzelce tembihledi babası
Geldi ulu bir heyet istedi Züleyha’yı

Yusuf’u kardeşleri attılar kör kuyuya
Züleyha’yı verdiler saraylı ihtiyara

Yusuf’u kurtaranlar köle diye sattılar
Züleyha’yı süsleyip köşküne yolladılar

Yusuf’un kardeşleri “Yusuf öldü” dediler
Züleyha’nın toyunda eğlendiler güldüler

Yusuf’un babacığı ağlamaktan kör oldu
Züleyha’nın atası kızıyla mağrur oldu

Satın aldı bir aziz görür görmez Yusuf’u
Züleyha’ya dedi ki yetiştir bu çocuğu

O günden sonra Yusuf yavaş yavaş büyüdü
O büyüdükçe Züleyha ateşlere büründü

Yusuf’un güzelliği dolandı dilden dile
Züleyha’yı kınadı iyi kalpliler bile

Ne zaman ki Yusuf’u gördü cümle kadınlar
Züleyha’yı unutup hallerine yandılar

Yusuf sırtını döndü sığınarak Allah’a
Şehvet ile yanına çağırınca Züleyha

Atıldı masum Yusuf karanlık zindalara
Züleyha ise kaldı öfkesiyle baş başa

Yusuf’a vahiy geldi zindan nura boyandı
Züleyha pişman oldu hiçkimse inanmadı

Dinlerken Yusuf Nebi sultanın rüyasını
Züleyha tutuyordu kocasının yasını

Yusuf rüyayı yordu bolluğa ve kıtlığa
Züleyha sürüklendi bolluktan yoksulluğa

Yusuf’un güzelliği arttıkça artıyordu
Züleyha’ysa gül gibi sararıp soluyordu

Yusuf’un kardeşleri geldiler kıtlık vakti
Züleyha unutuldu anılmaz oldu ismi

Yusuf kardeşleriyle gönderdi gömleğini
Züleyha kuytularda gece gündüz gizlendi

İbretlik ders verirken Yusuf kardeşlerine
Var gücüyle Züleyha cihattaydı nefsiyle

Yusuf’un babasının açılınca gözleri
Züleyha’nın gönlüne ilahi rahmet indi

Yıllar sonra kavuştu Yusuf ailesine
Biz dönelim yeniden Züleyha cephesine

Yusuf’un davetiyle kurtuluşa erenler
Züleyha’yı da tutup huzura getirdiler

Yusuf şöyle bir baktı dua etti Rabbine
Avdet etti Züleyha eski güzelliğine

Yusuf ile Züleyha evlendiler sonunda
Hissemizi alalım unutulmaz bu kıssa


Yusuf Akkaya