Topal değil ama aksıyor biraz,
Bastonu elinden düşürmez dedem,
Temmuz dahi kıştır ona gelmez yaz,
Çıkarmaz sırtından ceketi dedem…

Gözleri keskindir, görmez kem gözü,
Sağlamdır kulağı, duymaz şer sözü,
Anladım ki Hakka bağlamış özü,
Dünyayla arayı soğutmuş dedem…

Gençlik bir tatlı dem, mazide kalmış,
Saç, sakal, kirpik, kaş ak’a bulanmış,
Kırışmış derisi damarlar çıkmış,
“Haddi aştık” deyû, gün sayar dedem…

Elinde tesbihi, dilinde zikir,
Köstekli saati ezanı vurur,
Mevlâ’ya şükredip divâna durur,
Şüphesiz yol alır Mi’rac’a dedem…

“Mal da yalan mülk de…” deyip her daim,
İlim öğrenmeyi vasiyet ettin,
Mevla’m rahmetini esirgemesin,
Cennette köşklere kurul can dedem…

yusuf akkaya

Eskiler, Peygamberimizin (s.a.v) irtihal yaşını geçince yaşları sorulduğu zaman “haddi aştık” derlermiş…