trafocu hamdi

semte kurulan trafo
elektrik akımı
evlere, iş yerlerine
caddelerden, sokak aralarına
ellerinizde tutamadığınız ışıklar
hamdi’ nin eseri

yalnızlığa demir atıp
bir duble rakı’ nın beyazlığında
birden bire akşam oluyor

kendi yazdığı şiir’ lere yaslanan
eksiği olmayan kimsesizlikte
ne dost ne sevdiği kızdan bir haber bir iz

basın’ da gördüm
metris’te ilk elektriği sana vermişler
ve serseri bir elektrik kaçağı
gelip yüreğine sığınmış

yağmur sesinde dinlenen insan
seninle birlikte gürül, gürül yanıyor

nehir koğuşuna çekilen
yağmur damlası berraklığındaki insan
bir hışımla bu hayattan sıyrılmak
yaşayacağımız gıcır, gıcır günlerimiz
hepsini yüz üstü bıraktın

lan hamdi
yarım kalan şiirlerinde
mum kokan kadınlar
yasını tutacak

yalnızlığın orta yerine sessizce
çekilmiş hazırda bekliyorum
kahırdan sağlam bir yudum aldım

gözlerimde taşıdığım yük yüzün
sanki omuz yanımdasın
yavaşça başımı çevirsem
gülüşün gözlerime damgalanmış

ooy benim romantik bakışlım
kahvehanede birer çay sigara içelim
kalkalım deyişin var’ ya!

semte trafoyu hamdi
sevdiği kız için kurdu
elektrik akımı , aydınlığı dağıttı
şimdi sonsuz karanlıklar içinde
ben alacakaranlığın acısında kaldım

damar orhan özgül