Babam öldü, ben öksüz kaldım!
Anam öldü, ben yetim Kaldım!
Benim için sevda dağının gülleri soldu!
Gül dalları öksüz kaldı!
Dağlar yetim kaldı!
Güz yelleri yaktı çayır çimeni...
Ova öksüz kaldı!
İçimdeki hasret yelleri..
Yaktı, yıktı içimi...
Bağ, bahçe yetim kaldı!
Yüreğime türlü dertlerle doldu.
Ana, babamın hasreti baş verdi!
Özlemimden dertlerim acı verdi...
Gözlerimden yaş geldi...
Babam gitti
Gönül öksüz kaldı!
Anam gitti beden yetim kaldı!
Göz öksüz...
Gönül yetim kaldı!
Ben bu Dünya da bir çare yalnız kaldım!
Ana yok!
Baba yok! Hasret çok!
Özlem çok
Dert daha da çok!
Bundan böyle, olmaz, bu Dünya da benim bir işim!
Altın kemer kuşansam da giysem ibrişim!
Beden öksüz kaldı!
Ten öksüz kaldı!
Bedendeki kalp yetim kaldı!
İçindeki sevgi hasret kaldı!
Geleceğim hem yetim...
Hem öksüz kaldı!
Dinçer Dayı