Hayatbalı Emre’m

Gözgüneşim ulus ustası Atatürk’e, nefesi derin aşkınlık’lara…

‘Görülen kardeşlerini sevmeyen,
görülmeyen Tanrı’yı sevmez.’ Hz. İsa.

Düşüngüsü evrimleşmeyeni, bıçak gibi keser hayat! Hiçlik
İçsel boşluk!.. İstemiyorsan far far fırtınalar kopmasını
Dağlana dağlana Yunusça piş! Damlaya damlaya
Demini bul!.. Kırışığın açılsın, ışılda biraz…
Güpgüzel ‘Türkçenin süt dişleri’ imgelen, hayat balın
Dupduru Yunus içtenliğiyle birem birem gönül say!..

Evladiyelik Ana / dolu, aşkınlık kültürüyle mayalandığını unutma!

İç sese kulak kabartan dost! Döne devrile gelsen
Semah vakti kırmızı posta, velimsediğin yüze
Dost damlası sektiren efil efil rüzgârla… Sevsen
Bir kuşu okşar gibi kucaklar hayat… Öpsen
Körkapana düşen yüreğin boylu boyunca bürünür ipeğe..!

Işığı gören aytulgalı Yunus’u klonlayın şıngır yüreklere!

İmgesi ölçeksiz esnaf, tarikât çete sarmalında!
Kızgın saç üstündeki kente vursa ılgıt ılgıt Yunus ışığı
Ruhu yıkansa, ışıl ışıl ışıldar gümüş yaldızı
Boş / görü hoşgörüye döner, kutsanır… Bir bilsen
Şefkât tınılı sağduyu buram buram saçılır kaldırımlara
Apak yolunu bulur gülüşüne dostluk aşılayan akılsal yürek.

Yüreğini bayrak yapmış Ergenekon tuğlu ulus ustaları
Körün taşı gibi, yanardöner adaletin yalazı gözümün ucunda.

İşini bilen kavalcının darasını alamayan evliya çiçeği şair!
Tecellinin rengine sığınsan, kuşanıp da gelirdin yeri göğü
Aşkınlıkla dolardı duygu tadındaki bilecen dizeler.

Otuz beş sentlik kayıt dışı emekle sattı bin doları
Yetmiş sent vergi iadesi aldı güle oynaya öz / kav / al(ı)cı!
Iğıl ığıl aktı Fırat!.. Ölgün ölgün baktı özgün yüzlü Murat!

Kapitalizim de çöktü!.. Tükürün mermerine..! Ulema duymasın!

Düş taciri, önce kendi halkına arabulucu ol!.. Yunusça…

Ali Akdemir
05. 09. 008
Adana