Deli gibi seviyorum köyümü,
Bazı insanları beş para etmez.
Nerde olsam övüyorum köyümü,
Bazı insanların efkârı bitmez.

Çocukluk yıllarım haz ile geçti,
Gözlerim emsalsiz güzeli seçti;
Hazanda doğa’nın örtüsü meçti,
Bazı insanları imtina etmez.

İdraklar görüşler epeyce dardır,
Takılmış plağa benzeyen vardır;
Köyümün yaylası kışları kardır,
Bazı insanların algısı bitmez.

İnatçı olanın dostluğu güçmüş,
Hasetçi kalplerin her yeri öçmüş;
Köyümde eskiler kentlere göçmüş,
Bazı evlerinse bacası tütmez.

Kimisi uzundur, kimisi boysuz,
Gelinler gider mi düğünsüz toysuz?
Köyümüze asla giremez soysuz,
Bazı insanların ricası bitmez.

Kaba saba olanları can sıkar,
Kavgacılar saldırganlar han yıkar,
Hele bir de uyar isen kan çıkar,
Bazı insanların saygısı yetmez.

Ekip biçen tarlalarda terler ya,
Kış gelince mahsülleri yerler ya;
Beş parmağın beşi farklı derler ya,
Bazı insanların kaygısı bitmez.

Bitirimler üç kuruşa zar atmış,
Yüce Mevlâ farklı kullar yaratmış;
Bakarsın ki tepelere kar atmış,
Bazı insanların kavgası bitmez.

Alptekin Yazar