ZAMANLA
Yorulur yürek
zamanla
Ayrılıklardan ve
aşklardan
Gözler
hüzünlüdür daima
Mendil kurumaz yaşlardan
Uğramaz yollar
Allah’a
Ruh harcanır telaşlardan
Durulur
zamanla İnsan
Kalp sevdikçe ağırlaşır
Sanki
mavidir damarda kan
Oysa
kırmızı akar dolaşır
Kuş misali bedende can
Uçar sonsuzluğa ulaşır
İnsan kendine bir yön arar
Sorulur ardı ardına sualler
Kötülükler ruha zarar
İyiye gidiş değil bu haller
İnsan verirse doğru karar
Umut olur kalbe hayaller
Kurulur
zamanla yeni insanlık
Açar her yerde iyilik
gülleri
Işığa boğulur zifiri karanlık
Dökülür kalplerden günah külleri
Alemi sarar sonsuz aydınlık
Diriltir yaşayan ölüleri
✒ Emrah İslam Kurt
6 Mart 2007 Salı