Güneş batar tepelerin ardından
Guruba hafiften kızıllık çöker.
Çekeni usanır gönül derdinden
Zaman beyazları saçlara döker.

Vakit yaklaşırken günün sonuna
Ay çıkarken yıldız yağar yanına
Kullar çeker bütün hayat yükünü.
Görmeye gelmişiz dünya hanına.

Kutup yıldızıyla yön bulunuyor
Karanlık hükmünce yol alınıyor
Kuşluk yaklaşıyor gün salınıyor
Güneş yükseliyor tan görünüyor.

Dalından dökülmüş gazel misali
Takvinin yaprağı koparak düşer.
Canlıya yaşamdır zaman emsali
Yaşarken gördüğü duruma şaşar.

Zamanı mevsime aylara böldük
Yıllar geçti gitti bizler yaş aldık
Anlamadık geçti gençlik çağları
Varışta yaşlanan bedeni bulduk.

Taptaze bir umut yeni bir güne
Elveda diyerek geçen her düne
Her giden yerine gün gelir yine
Alem’in devranı böylece döne.

Geçmişten hatıra kalsın ardına
Zaman ilaç olsun kulun derdine
Bulutlar götürsün bütün kederi
Mutluluklar getir sevgi yurduna.

A. Kadir YALDIZKAYA