Ben diyorum ben Azizim!
Tersten dünyaya gelişim
Anamı çok ağlatmışım
Nadide bir çiçek koymuşlar adımı
Tam tersine hayatın nalanı
Sırtı kamburlu kadını

Emeklerken bile dengesizmişim Azizim!
Amuda kalkmışda öyle bakmışım
Öyle yürütmüşüm; Dünya bakışını
Tepsiyi indirmişim diş hediğinde
Kalem, makas , iğne iplik ;
Ayna; Kutsal kitap ne varsa
Cümbür cemaat kucakta
Karar vermiş ata erkilim
Akıl almaz çılgınmışım

Ben varya Azizim!
Tam baş belasıymışım kendime
Fırtınasını estirdim gözlerimin
Çakılır kalırdı gören, göremeyen
Gazeteye , orta sayfasından başlardım
Küçük başlıklarda arardım hakikati
Es geçerdim dev manşetleri
Kim kimi öpmüş kim kimi götürmüş
Kim kimi yemiş bitirmiş
Herkes bir şekilde ; Şekil (A) yı götürmüş
Ben getirinin götürüsünü kazıdım kafaya
Hayat ağacında yalan rüzgarlarını

Bu yüzden beni anlayamazsın Azizim!
Tepsiyi kucaklamak, ilk deneyimim
Kalemi makasla bilevleyişim;
iğne, iplik, aynamla Kurana el basışım
Sonra üstüme üstüme gelen yıllar
Küllerimden her daim doğuşum
Babamdan kalan; beni ayakta tutan
Soğan ekmek ,Kaygısız başımla kalışım

Böyle uzar gider Azizim!
Hayatı ben sigortalamışım kendime
Onlar bunlar şunlar portföyüyle
Hayat; Dere yatağım, Çilehanem
Ölçtüm biçtim kestim yamaladım
Sözün özü: hakikat bağının İdrisi’ydim

Ben varya ben Azizim!
Bu yüzdendir aldığım bıçak darbelerinde
Sahte aşkın timsah gözyaşlarında kitap kurdu oluşum!



Ahben