Yüreğim kaldı hislerin içtiği çay bardağında.
Susuz çay içecek kadar ütopik,
Kalbimde ki hisle kaynayacak kadar gerçekçi.
Var mı ötesi?
Ötenazi uygulanacak duygulara yeniliyor insanlık.
İnadına mücadeleyle yaşanıyor her şey.
Gitsin bakalım yuvasına mutluluklar.
Sevginin iskanı çıkarılamaz ya!
Güzelce kurulalım çıkarsız sofralara.
Duyurma sesimi boş ver, hatta duyma beni.
Konuşulanlar devdir elbet sessizliğe.
Durgun da değilim, hırçın da.
Dengenin dengesizliğini yaşıyorum ruhumda.
Şizofren mucizeleri yaşamaktır belki de hayat.
Olsun!
Tutsaklık giremez ki seni yaşadığım odaya.
Uçakla gidilen sevdaları yalın ayakla dönüyoruz.
Sorgulayamıyoruz sebepleri.
Kılıfına uydurulan bakışlar olsa da karşımda,
Gözlerimi kaçırmam senden asla.
Utanmakla ilgisi yok bunların.
Elbet görünür tüm incelikleri sana olan hasretimin.
Patika yollar açsam da doğaya zarar vermeden,
Sevgimi yalnızlıkla yaşıyorum sende.
Varsın turşusunu kuralım göz yaşlarımın.
Aralıklı yazılan cümleler bende ki seni anlatmaya yetmez ya.
İşte bunu haykırıyorum tüm kırılgan sorumluluklara.